صفحات 271 و 272

459          انقراض نهایی خوبی توسط پرومتئوس جلوگیری می شود. او مسیاس را که آخرین کودکان الهی است از قدرت دشمن خود می آورد. مسیاس وارث سلطنت الهی می شود، در حالیکه پرومتئوس و اپیمتئوس، تجسمهای متضادهای تفکیک یافته، که در این حال متحد گشته اند، به انزوای "دره اهلی" شان می کشند. هر دویشان از تسلط رهانیده شده اند- اپیمتئوس به دلیل آنکه مجبور بود که آن را بازداری کند، پرومتئوس به دلیل آنکه هیچگاه برای آن نکوشید. به زبان روانشناسی، درونگرایی و برونگرایی نمی توانند به عنوان اصول انحصاری تفوق یابند و در نتیجه افتراق فراروانی نیز از میان می رود. در عوض، عملکردی جدید ، که توسط کودک الهی مسیاس نمادینه شده است، رخ می دهد که به مدت طولانی در حال خواب قرار داشته است. مسیاس، میانجی است، نماد رویکردی جدید است که در آن متضادها متحد می گردند. او یک کودک است، یک پسر، duer aeternus نمونه اولیه باستانی که جلودار بازتولد و اعاده همه اموری است که از دست رفته اند(apocatastasis) همه آنچه از دست رفته است. آنچه پاندورا در قالب یک تمثیل برای زمین آورد و مورد رد کردن انسانها واقع شد، علت بی تأثیر کردنشان شد، در او محقق شده است. این ترکیب نمادها غالبا در ممارست تحلیلی صورت می گیرد: نمادی که در رویاها پدیدار می شود به همان دلیلی که شرح داده ایم رد می شود و حتی واکنشی تخاصمی متناسب با تعرض بهیموت بر می انگیزاند. بر اثر این تعارض، شخصیت به حد ویژگیهای پایه که از زمان تولد حاضر بوده اند تنزل می یابد و این امر شخصیت بالغ را در تماس با منابع کودکی انرژی قرار می دهد. اما همانطوری که اسپیتلر نشان می دهد، خطر بزرگ آن است که بجای نمادی که قبول شود، غرایز کهنی که بر می انگیزاند مستدل خواهند شد و در دسترس راه های مرسوم تفکر قرار می گیرند. 

460       عارف انگلیسی ویلیام بلک می گوید: "این دو دسته انسان همواره بر زمین حضور دارند... کاری و حریص... مذهب تلاشی است برای آشتی دادن این دو امر." (پ209) با این کلمات بلک که به سادگی ایده های اسپیتلر و همه مباحث قبلی ما را در خود جای داده است، این فصل را به اتمام می رسانم. علت آنکه این فصل را بیش از حد انتظار طولانی کردم آن بود که می خواستم انصاف کامل را به وفور ایده های تحریکی که اسپیتلر در پرومتئوس و اپیمتئوس برای ما ارائه می کند، و درست مثل چیزی است که شیلر در نامه هایش آورده است، کرده باشم. تا آنجا که مقدور بوده است به ضروریات بسنده کرده ام؛ در حقیقت از طرح مسائل زیادی که بایستی در شرح تفصیلی این مبحث مطرح شود صرف نظر کردم.