صفحه ۱۲۱

 

194       من همچنین احساس می کنم که لازم است مابین ایده های شیلر و ایده های شرق تمایز قائل شویم زیرا در این صورت ایده های شیلر ممکن است از کل نقش بسیار سازنده زیبایی شناسی(1) خلاصی یابد.(پاورقی 94 کتاب) زیبایی شناسی برای انجام وظیفه بسیار مهم و سخت آموزش انسان مناسب نیست زیرا که همواره دارای پیش فرض همان امری است که باید ایجاد نماید- ظرفیت عشق ورزیدن به زیبایی. در حقیقت تحقیق عمیقتری از مسئله را به تعویق می اندازد، زیرا همواره از هر امر شر، زشت و مشکل روی گردانی می کند و لذت را نشان می کند حتی با اینکه از نوع مقدس مآب باشد. در نتیجه زیبایی شناسی فاقد هر گونه قدرت اخلاقی است زیرا اساسا(au fond) هنوز تنها یک هندوییسم پالایش شده است. یقینا شیلر در معرفی یک انگیزش اخلاقی بسیار محتاط بود اما بدون هیچ موفقیت قانع کننده ای تنها به دلیل گرایش زیبایی شناسانه اش، برایش محال است که عواقبی را ببیند که تشخیص جنبه دیگر طبیعت انسان مستلزم آن است. تعارضی که در این مرحله عامل بود، باعث چنان پریشانی و رنجش برای شخص گردید که علیرغم تماشای زیبایی ممکن است او را قادر سازد تا با موفقیت، مجددا ضد خویش را سرکوب نماید، او هنوز از آن فرار نمی کند تا اینکه حتی در بهترین حالت حالت قدیمی از نو تشکیل گردیده باشد. به منظور کمک کردن به او برای خروج از این تعارض رویکرد دیگری بجز رویکرد زیبایی شناسانه نیاز است. تمایز این امر هیچ جایی واضحتر از مقایسه آن با ایده های شرقی دیده نشده است. فلسفه مذهبی هند این مسئله را در همه عمق خویش درک نمود و راه چاره ای را که برای حل تعارض نیاز بود نشان داد. آنچه نیاز است عبارتست از یک تلاش اخلاقی، بزرگترین ایثار و از خودگذشتگی، شدیدترین ریاضت مذهبی و عصمت حقیقی. 

1.aestheticism 

پاورقی 94: من واژه "زیبایی شناسی" را به عنوان بیانی مختصر از "نگاه زیبایی شناسانه به جهان" به کار می برم. منظور من آن نیست که زیبایی شناسی در حالت ژشستی تحقیر آمیز و یا جریان زودگذری که احتمالا به شکل ضمنی از آن کلمه دریافت می شود.