صفحه ۱۱۰

 

176      با شرکت در نیروهای غریزی، روحیه یک "خدا و دمون دارای شکلهای زیاد" می گردد. این ایده ناشناس دقیقا در آن حین قابل فهم می شود که ما به خاطر آوریم که در خودشان حس و تفکر، عملکردهای جمعی هستند که فردیت(یا همانطور که شیلر می گوید، ذهن) در آن توسط non-differentiation، حل شده است. تبدیل به نهادی جمعی می شود یعنی خدای گونه از آنجائیکه خدا ایده ای جمعی از جوهری فراگیر است. سینسیوس در این حالت می گوید که "روح عذاب خود را نشان می دهد" اما رستگاری  از طریق تمایز به دست می آید؛ او در ادامه می گوید زیرا که وقتی روحیه "مرطوب و زمخت"(1) باشد به اعماق نفوذ می یابد یعنی گرفتار آبجکت می شود اما هنگامی که از درون درد پاکسازی شود، "خشک و داغ" می گردد و دومرتبه بلند می گردد زیرا که تنها این کیفیت آتشین است که آن را از طبیعت نمناک اقامتگاه زیرزمینی خود جدا می سازد. 

1.moist and gross

177        در اینجاست که سوال به شکلی طبیعی مطرح می شود: به روش آنچه که قدرت انجام می دهد که غیر قابل تقسیم است یعنی in-dividual از خود در مقابل غریزه های بخش پذیر دفاع می کند. اینکه او می تواند این کار را بکند به وسیله غریزه بازی ای که در این زمان حتی شیلر هم بدان باور ندارد؛ بایستی امری جدی و دارای قدرتی قابل توجه باشد که بتواند به شکل موثری فردیت را از هر دو امور متضاد جدا سازد. از یک جهت باارزش ترین، فرا می خواند و از طرف دیگر طمع قویترین درخواست فرا می خواند. شیلر می گوید: 

عبارت شیلر: هر یک از این دو غریزه اساسی در همان لحظه که توسعه می یابد، توسط طبیعت خویش و ضرورتی برای رضایت مورد نزاع واقع می گردد: اما دقیقا بخاطر اینکه هر دو ضروری هستند و هر دو هنوز در جهت اهداف متضاد می کوشند، این ضرورت دو گانه به شکل طبیعی خود را خنثی می سازد، و آزادی کامل میان آن دو برقرار خواهد ماند. پس این اراده است که به عنوان قدرتی بر علیه دیگری عمل می کند ... در انسان قدرت دیگری بجز این اراده وجود ندارد و تنها آن چیزی که انسان را نابود کند، یعنی مرگ و یا هر امر دیگری که آگاهی را تخریب نماید، می تواند آزادی درونی را نابود نماید.(پاورقی شماره 82)