صفحه ۱۹۴

 

(ادامه پاراگراف 326) شباهت اخیر ارتباط تأیید شده میان تجدید خدا و پدیده فصلی را توضیح می دهد. انسان تمایل دارد فرض کند اسطوره های مرتبط با فصل، گیاه، خورشید و ماه علت اصلی شباهتها است. اما این امر باعث فراموشی آن می شود که یک اسطوره مثل هر امر روانی نمی تواند صرفا به رخدادهای خارجی مشروط باشد. هر امر روانی شامل وضعیتهای درونی نیز هست تا اینکه یک شخص با حقی یکسان بتواند اعلام نماید که اسطوره، کاملا روانشناختی است و از وقایع هواشناسی یا کیهان شناسی صرفا به عنوان وسیله ابراز مقصود خویش بهره می برد. غیر قابل پیش بینی و احمقانه بودن بسیاری از اسطوره های اولیه اغلب باعث آن می شود که توضیحات اخیر بسیار مناسب تر از خیلی های دیگر به نظر آید.

326        شروع بحث برای تجدید-خدا عبارت است از شکافی فزاینده در کارگیری انرژی روانی و یا لیبیدو. یک نیمه لیبیدو در جهتی پرومتئینی و نیمه دیگرش در جهت اپیمتئینی به کار گرفته می شود. به طور طبیعی این شکاف باعث مزاحمت در نه تنها جامعه بلکه در فرد نیز هست. در نتیجه حد مطلوب به طوری فزاینده از غایات متضاد کشیده می شود و به دنبال راهی میانه می گردد که بایستی به طور طبیعی، عقلانی و آگاه باشد. از آن جهت که وضعیت میانی به دلیل آنکه عملکردی میانجیگرایانه میان دو حد متضاد است، از ویژگی غیر عقلانی برخوردار است و هنوز ناخودآگاه است، به شکل خدایی میانجیگرایانه پروژکت شده و ظاهر می گردد. در قالبهای دینی ابتدایی تر غربی، یک منجی(1) – آنها را بدان دلیل ابتدایی می خوانیم که فاقد روشن بینی هستند – آورنده جدید زندگی به شکل خدا یا ناجی ظاهر می شود که روی عشق پدرانه و دلواپسی که یا بر اثر عزم درونی خود، هر وقت که میل داشته باشد و بنا بر دلایلی که از فهمش عاجزیم هر وقت که میل داشته باشد، به این افتراق پایان می بخشد. کودکانه بودن این مفهوم آشکار است. شرق، در طی هزاران سال با این فرایند آشنا بوده و بر پایه آن دکترین روانشناختی نجات را بنا نهاده که طریقه رستگاری را به درون فهم و ظرفیت انسان وارد می سازد. از اینرو ادیان هند و چین و به شکل ویژه بودا که حیطه هر دوی آنها را ترکیب می کند دارای ایده روش تأثیر جادویی میان رهایی بخش می باشد که با رویکردی آگاهانه می توان آن را به دست آورد. اندیشه ودایی، تلاشی آگاه برای رهایی از جفتهای متضاد به منظور دستیابی به راه رستگاری است.

1.Messiah